Whoman 2006

Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκη

Η διαδικασία της δόμησης ενός «έργου» είναι μια υποκειμενική απόσταση από το χρόνο (ως αυτό που ορίζεται από ένα ρολόι). Ο “ήσυχος χρόνος”, συνεπώς ως υποκειμενικός χρόνος, ορίζεται μεταξύ των συνόρων του ρεαλιστικού και φαντασιακού χώρου. Αυτό μπορεί να είναι είτε μια τεράστια ή μια πολύ μικρή απόσταση που είναι ο χρόνος που απαιτείται για την σύλληψη ή ακόμα και την ολοκλήρωση του έργου. Το ταξίδι της σκέψης στη διαχρονικότητα, είναι η εμπειρία του “ήσυχου χρόνου”.