όχι τόσο αναπαυτική στάση 1998

Αίθουσα Τέχνης Δήμου Θεσσαλονίκης

Είναι μια αυτοβιογραφική αφήγηση από την ηλικία των παιδικών χρόνων, το πέρασμα στην εφηβεία, την ενηλικίωση, τα διάφορα σημαντικά στάδια μέχρι την παρούσα στιγμή της δημιουργίας του έργου (κόκκινη φιγούρα) και η πιθανή συνέχεια της καλλιτεχνικής έρευνας της ζωγράφου μέχρι το απώτερο μέλλον και το αναπόφευκτο βιολογικό τέλος.

Η ζωγραφική αναπτύσσεται σε τρεις τοίχους (σχήμα Π) συνολικού μήκους 21 μέτρων, ενώ υπάρχει ένας τέταρτος τοίχος από πλέξιγκλας που κλείνει το χώρο και επιτρέπει στο θεατή να «παραβιάζει ηδονοβλεπτικά» την αφήγηση από μια μικρή τρύπα που περιβάλλεται από φως (νέον).